Со официјално писмо до претседателот на фестивалот и ректор на Универзитетот за аудиовизуелни уметности Јордан Плевнеш, Министерството за култура на Република Франција извести дека станува покровител на фестивалите на кинематографиите на за земјите на Југоисточна Европа во Париз и Берлин, кои беа покренати уште во 2011 година, со цел интегрирање на балканските култури во Европа нашиот заеднички дом, како што велеше Таткото на ЕУ, Жан Моне.

Во досегашната историја на оваа манифестација која стана културен прозорец на новите имиња на синеасти кои за првпат ги презентираат своите остварувањаа во двата најголеми центри на Европа, досега се прикажани над стотина играни и поголем број документарни, кратки и анимирани филмови.

Покрај тековната фестивалска продукција, во соработка со Academia Balkanica Europeana, фестивалот ги воведе признанијата Легенди на Југосточна Европа во која ги вреднуваше  опусите на режисерите Вељко Булајиќ, Душан Макавејев, Луцијан Пинтилие, како и на актерите Мики Манојловиќ, Мето Јовановски, Раде Шербеџија, Јон Карамитру, Емир Хаџихафисбеговиќ, и оваа година познатата бугарска актерка Цветана Манева.

Овогодинешните изданија на SEE a Berlin и SEE a Paris, се оджуваат во периодот од 24 мај до 2 јуни, во престижното берлинско кино Бабилон во соработка о Универзитетот Хумболт, како и на Универзитетот на Париз Сите Сорбон, во соработка со врвни француски институции кои се приклучуваат на девизата што македонскиот писател со интернационално реноме Јордан Плевнеш ја објави во угледниот париски Монд: „Балканот е срцето на Европа.“

Од 22 до 24 март во Венеција на иницијатива на Културната фондација „Чини“ (Fondazione Giorgio Cini) се одржа академски симпозиум на тема Балканското аудиовизуелно наследство во европската цивилизација. Домаќин беше венецијанскиот универзитет „Ка Фоскари“, а беа поканети претставници на Уметничката академија од Ротердам (Codarts) и Универзитетот од Дурeм, Англија. Високообразовните институции од Македонија и Југоисточна Европа ги претставуваше ректорот на Универзитетот за аудиовизуелни уметности Јордан Плевнеш, воедно и во својство на Генерален секретар на Academia Balkanica Europeana.
Годишната тема на симпозиумот беше фокусирана врз етномузикологијата како израз на идентитетот во документарните филмови од балканските земји. Легендарниот турски композитир Кудси Ергунер, кој живее во Париз ја раководеше работилницата во која настапија повеќе вокални солисти и индивидуални исполнители на традиционални инструменти на свечениот концерт кој се одржа во култната сала на Фондацијата „Чини“ на 24 март, каде  беа изведени песни од турската, македонската, албанската и грчката музичка ризница.

Светската награда за хуманизам за 2018 година, со која Охридската академија на хуманизмот го слави името на Св. Климент на сите светски меридијани, е доделена на Жан-Патрик Конрад, професор на Империал колеџ од Лондон и претседател на Европската академија на науките, уметностите и книжевностите. Конрад е дванаесетти добитник по ред на ова исклучително признание со кое што Охрид, градот на Унеско, веќе ги овенча нобеловците Александр Солжењицин, Херта Милер, светските легенди Даисаку Икеда, Рави Шанкар, Питер Брук, Маноел Де Оливеира, будејќи ги изворите на духовната меморија од првата средновековна школа на хуманизмот, основана од учениците на Св. Кирил и Методиј, заштитниците на Европа.  
Во писмото до претседателот на интернационалното жири, амбасадорот Јордан Плевнеш, професорот Жан-Патрик Конрад истакна дека „Човештвото отсекогаш се стремело кон етичките и филозофските вредности што ги носат досегашните добитници на наградата и духот на учењето на Св. Климент Охридски потсетува дека хуманизмот ќе ги победи глобалните закани за уривање на човечката надеж.“
Од поголемиот број на одгласи од светските медиуми кои ја пренесоа веста ги издвојуваме написите во трибината на Европската Унија Euro Science, и Академската асоцијација „Марија Кири“, кои го подвлекуваат големиот научен и духовен придонес на Конрад во светската научна и духовна мисла.
Свечената церемонија на доделувањето на наградата се одржа на 18 јануари, наспроти големиот празник Богојавление, во куќата на Уранија на МАНУ. Градоначалникот на Охрид Јован Стојаноски му ја врачи наградата на добитникот Конрад, во присуство на поголема меѓународна асемблеја на гости.

Во чест на празникот „Свети Климент Охридски“ во Собранието на Република Македонија беше врачена истоимената државната награда за 2017 година.
Добитници на наградата се професорот и писател Венко Андоновски и историчарот Наим Алими во областа на воспитанието и образованието, музичкиот уметник Гарабет Тавитјан, филмологот Илинденка Петрушева и писателот Јордан Плевнеш, во областа на културата и уметноста.
Одлуката ја донесе Организацискиот одбор за државната награда „Св. Климент Охридски“ под претседателство на академик Владо Камбовски.
На врачувањето на наградата присуствуваа премиерот Зоран Заев, министри, академици, уметници…
„Св. Климент Охридски“ е највисоко признание за долгогодишни остварувања во областа на воспитанието, образованието, културата, уметноста, здравството, заштитата и унапредувањето на човековата околина и во социјалната дејност од јавен интерес на Република Македонија.

Под мотото "Балканот во срцето на Европа" на 21 и 22. октомври 2017 година, во Букурешт  е основана Academia Balkanica Europeana - првата културна институција која го третира Балканот како составен дел на нашата заедничката европска цивилизација.

Првиот состанок на Основачкиот Комитет беше организиран во февруари 2017 година во Скопје, во рамките на симпозиумот "Европа и Хамлет - Да се ​​биде или не" со учество на петнаесет познати меѓународни уметници од Балканот, под претседателство на Жан-Патрик Конрад од Кралскиот колеџ од Лондон и претседател на Европската академија на науките и уметностите и книжевностите.

Во текот на последните седум месеци Основачкиот Комитет темелно работеше на основачките акти на оваа институција и одлучи постојаниот  број на редовни членови на Academia Balkanica Europeana да се ограничи на триесет и пет, и дека тие ќе потекнуваат од десет  земји: Романија, Грција, Бугарија, Турција, Србија, Албанија, Босна и Херцеговина, Македонија, Црна Гора и Косово.

Досега, за редовни членови на Академијата се избрани: од Романија: Ана Бландијана –поетеса, Жорж Бани - театарски критичар и теоретичар,Матеј Вишњек - драмски писател, романсиер и поет, од Турција: Недим Ѓурсел – романсиер, Бедри Бајкам – визуелен уметник, додека од Албанија се избрани писателот Башким Шеху, режисерот Кујтим Чашку и Васил Толе – композитор. Од Босна и Херцеговина членови на академијата се: писателот и режисер Градимир Гојер, режисерката Јасмила Жбаниќ и визуелниот уметник Марина Финци, од Бугарија писателите Алек Попов и Христо Бојчев,  Делија Чаушева – визуелен уметник, режисерката Елена Панајотова, од Србија писателот Владислав Бајац, режисерот Слободан Шијан и пијанистката Исидора Жабељан. Меѓу другите за редовни членови на академијата се избрани и црногорскиот режисер Бранислав Мичуновиќ, косовската актерка Арта Доброши, грчките писатели Анастасис Вистонитис и Јоргос Куљарас, како и македонските автори Алаксандар Прокопиев и Елизабета Шелева.
Основачкиот комитет предложи избор на  следните почесни членови:
Орхан Памук,  добитник на Нобеловата награда за литература , Вангелис – композитор и музичар, и Марина Абрамовиќ – концептуален уметник. 
    
За прв претседател на академијата е избран е Јон Карамитру – романски актер и режисер, а за Генерален секретар македонскиот писател Јордан Плевнеш.

Во духот на познатата изрека на  Жан Моне – „Ако сакаме да ја обновиме Европа, мора да  почнеме од културата “  Academia Balkanica Europeana  има мисија да поттикнува нови врски меѓу балканските уметници,  со цел да се промовираат активности и меѓународни културни проекти.

Повеќе информации на:
www.ab-europeana.org

Фото: Лазар Секулиќ и Тијана Маниќ

По серијата предавања на Сорбона, угледниот париски, „Монд“, еден од највлијателните весници во светската информативна  сфера, го објавува политичкиот есеј на познатиот македонски писател Јордан Плевнеш под наслов ”Макрон, нова шанса за Европа и интеграцијата на Балканот во ЕУ.”
Поместувањето на текстот на уводното место на рубриката Идеи истиот ден, кога Емануел Макрон беше инаугуриран во Елисејската палата, му даде посебно значење на овој бравурозен гест на редакцијата.
Оригиналната анализа на историсклте парадокси на европската идеја низ вековите, Плевнеш како интернационално осведочен балканофил ја започнува со мислата на Никола Бувие дека
“Срцето на Европа се наоѓа на Балканот, а умот е ситуиран меѓу Париз и Берлин”.
Тектонските промени со излегувањето на Велика Британија од ЕУ во европската структура го наведуваат авторот на заклучокот дека наместо европеизација на Балканот ќе се случи Балканизација на Европа и дека малите народи и држави на Стариот Континент ќе бидат единствените бранители на европскиот идеализам.
Монд дава посебно значење на симпозиумот „Хамлет и Европа, да се биде или не”, што по повод десетгодишнината на Универзитетот за аудиовизуелни уметности ЕСРА се одржа во Скопје, каде што претседателот на Европската академија на науките уметностите и книжевностите Жан Патрик Конрад ја инаугурира Academia Balkanica Europeana во која се избарни триесeтина врвни уметници од сите балкански земји, кои ќе го остварат својот цивилизациски сон со интеграцијата во Европската унија.

По повод изборот за редовен член на Европската академија на науките, уметностите и книжевностите, познатиот македонски писател и ректор на Универзитетот за аудиовизуелни уметности, Јордан Плевнеш ја одржа пристапната беседа „Драматургијата и глобалниот политички терор: Земи или остави“.
Оваа тема во шест академски циклуси, Плевнеш ја презентира пред магистрантите и докторандите на универзитетот Пантеон Асас, на париската Сорбона, во периодот меѓу 18 и 30 април, како своевидна хронологија на односот помеѓу драмското писмо и политичката историја од античката трагедија до денес. На 26 април, во рамките на фестивалот Еуропдрам, во Куќата на Европа и Ориентот ќе биде преставена сценската изведба на француската верзија на драмата на Плевнеш „Кирил и Методиј“, која со плејада на париски актери ќе ја престави на публиката францускиот режисер Патрик Вершурен.

Живееме во време на тиранија на парите



Писателот и ректор на Универзитетот за аудиовизуелни уметности, европска филмска, театарска и танцова академија ЕСРА, од февруари е редовен член на Европската академија на науките, уметностите и книжевностите. Македонскиот драматург беше едногласно примен во високата институција, на предлог на нејзиниот претседател Жан-Патрик Конрад, професор од Ројал колеџот од Лондон.
Лично Конрад посакал да биде во Скопје на симпозиумот со кој Универзитетот ЕСРА ги одбележа 10-годишнината на Универзитетот и членувањето на својот ректор во Европската академија.
Тој, заедно со неколкумина видни гости од Балканот, учествуваше на симпозиумот "Хамлет и Европа - да се биде или не!".
Пристапното предавање на Плевнеш ќе биде кон крајот на април, на универзитетот Пантенон-Асас на Сорбона, а темата е "Драматургијата на глобалниот политички терор - земи или остави".
На крајот од симпозиумот во Скопје се одржа и основачко собрание на нова институција Академија Балканика Еуропеана, со седиште во Букурешт. Плевнеш вели дека неговата балканофилија е особено силна последниве 20 години зашто, вели, има потреба да се одговори на целокупната енергија на негација што се случува со нас на Балканот. Во тој контекст цитира една мисла на археологот и историчар на уметноста Бранко Гавела, кој индивидуалниот раст во уметноста го опишува со следните зборови: "Окован во тело, човечкиот дух растеше од материјата како цвет од камен".
Затоа Плевнеш, со видни личности од Балканот ќе продолжи да го живее, како што вели, својот донкихотовски сон за Балканот како поле на цивилизација.

-Искрени честитки за високото признание. Како реагиравте на веста дека сте избран за редовен член на Европската академија на науките, уметностите и книжевностите?

Веста стигна на 9 јануари 2017. Тоа беше мал позитивен шок за мене, иако се познавам и сум соработувал на разни научни дебати со повеќето од членовите на Академијата. Тоа е институција која ја промовира девизата на Леонардо да Винчи, а се однесува на синтезата меѓу уметничките и духовните вредности, и на научните истражувања. Испратив писмо на благодарност, на што претседателот Конрад предложи да дојде лично во Скопје на симпозиумот, што беше голема чест за мене.
Симпозиумот, кој се поклопи со објавата за мојата номинација, го отвори еден од најпознатите Хамлети во светот - романскиот актер Јон Карамитру. Тој е прогласен за лорд на уметноста од кралицата Елизабета, а неговиот Хамлет бил една година и осум месеци под забрана од цензорската комисија на Чаушеску. По падот на тој режим, Карамитру е првиот министер за култура во Романија. Во улогата на Хамлет бил 234 пати. Тие два дена во Скопје се случија фантастични настани на тема Хамлет, кој е еден вид симбол за слободата на идејата во европската меморија како лик кој се надвиснува овие 400 години над секоја интелектуална индивидуална и колективна форма на очај од историјата.


-За Хамлет, како значајна историска духовна граница, зборуваше и претседателот на Академијата Конрад?

Да, прочуениот физичар одржа предавање кое остави длабоки импресии кај сите гости од Балканот, а се однесуваше на истражување на пишувањето на Шекспир на "Хамлет" во 1604 година, и коректурите што тој ги имал една година по првата верзија. Големиот научник се осврна на пошироките односи во европски контекст што се случувале во таа година, како и на теми како кои астрономи ги читаше Шекспир, со кои тогашни историчари на политичката слика на Европа се среќаваше, со кои луѓе беше пријател и каков тип на идеи внесе Шекспир во однос на корективите на античките принципи. Тој влезе во една друга слобода, во која античките дотогашни шеми беа, на некој начин, избришани.
Средбата беше интересна и со искажувањето на Карамитру, кој зборуваше за својата историја за Хамлет и Европа во романски контекст.
На симпозиумот се одржа и ретроспектива на Роберт Јанкуловски на сите македонски Хамлети, од Ацо Стефановски, Мето Јовановски во Драмски, Ѓорѓи Јолевски, во режија на мојот брат Владо Цветановски, на Сефедин Нуредини во Албанскиот театар, Зоран Љутков, во режија на Зафирчев, до Лилиќ, во режија на Пројковски, а и работилница на таа тема.
Беа презентирани и моите сфаќања на темата "Хамлет", кои датираат уште со мојот прв текст, објавен во "Нова Македонија", кога почина актерот Ацо Стефановски, насловен "Последните зборови на првиот македонски Хамлет". Мојата припадност кон темата е исклучително на нервна база. Вторпат за "Хамлет" сум пишувал во 1977 година, кога се играше во Драмски театар. Тогаш ја напишав песната "Скопскиот Хамлет", објавена во мојата прва стихозбирка "Теорија на отровот". Следниот текст "Хамлет и Македонија - да се биде или не" го напишав кога се играше последниов "Хамлет" со Дејан Лилиќ на Охридско лето.

-Од каде е оваа ваша фасцинација од "Хамлет"?

Слободата на духот во Европа се случува со појавата на Хамлет. Има еден есеј од Јан Кот, во кој тој вели дека кога на Универзитетот во Витенберг, Хамлет и Фауст заедно пијат пиво во еден бар, тогаш започнува индивидуалната историја на Европа. Станува јасно оти индивидуата е прашање на форма на уметничка осама, која нема никакво влијание во историјата, освен во себеси. На ова ме потсети и Питер Брук, кој по неколку години прифати да направам документарен портрет за него, кога ми рече: "Во ред, ќе го направиме, но да знаеш, првата моја реченица ќе биде дека ниедна книга, ниедна театарска претстава, ниедно уметничко дело нема никакво влијание во историјата".
Со Хамлет започнува индивидуалната форма на сфаќањето на лудилото на историјата на бесмислата и на хаосот, што денеска владее во вид на глобален политички терор. Тоа ќе биде темата на мојата пристапна беседа на крајот од април во Сорбона - "Драматургијата на глобалниот политички терор - земи или остави".
Значи, ако сакаш да ја земеш, ќе читаш за Трамп, Тереза Меј, за Саркози,
ако нејќеш, ќе ги оставиш и ќе си тераш поезија.

-Кои се вашите тези во темата "Хамлет и Македонија - да се биде или не"?

Индивидуалната авантура на слободниот дух на Хамлет ме приврза да размислувам и да ја изедначувам Македонија со него, во балкански рамки, да ја изедначувам Македонија со позицијата на Хамлет како една естетичка драма во политичкиот контекст, која и денеска трае.
Кога со мој текст се отвораше парискиот театар "Силвија Монфор", познатиот актер, режисер и писател Роберт Осеин, тогаш, откако читал мои драми, ми рече: "Јордан, ти доаѓаш од една многу убава земја, но таа е многу опасно ситуирана". Тоа е голема реченица изговорена од голем автор.
Таа состојба на Хамлет ја истражував во одредени македонски ликови од тој период, за кои Блаже Конески ја има напишано песната "Девственици", за Гоце, Даме, за Пере. Така дојдов и до сознанието, што го споделив на Шекспир фест во Битола, дека Шекспир во Македонија првпат е преведуван од Тодор Лазаров во затвор. Тој бил анархист од крајот на 19 и од почеток на 20 век, кој е заточен во Фезан, Мала Азија, а потоа во Битола. Тој го преведува Шекспир на дијалект од Источна Македонија, а е спомнуван и од Мисирков, кого јас, пак, го нареков балкански лингвистички Моцарт.
Во таа смисла, мојот однос кон Шекспир и Хамлет во македонската историја беше на едно духовно и политичко поле, во кое индивидуалноста на македонскиот историски израз како една естетичка позиција беше заразуван и во минатото и во сегашноста. За иднината можеби е резервирана некоја друга стварност за која сонуваме.
Драматургијата на глобалниот политички терор беше инспирација за мене кога универзитетот Пантеон-Асас каде што сум член во комисијата за докторанти, ме покани таму да го одржам пристапното предавање.
Тие денови читав многу литература од архитектот и филозоф Пол Вилирио, кој вели дека само драматурзите можат да ја објаснат историската слика на светот, бидејќи се занимаваат со прашања како единство на време, на простор разврска, заплет.
Затоа јас ја предложив темата, тргнувајќи од тоа дека во класичната античка драматургија се велеше оти има единство на простор и единство на време, а сега целата земја е претворена во единство на опасност. Нема никој поштеден. Во тој момент почнува драматургијата на глобалниот политички терор кој владее сега во светската историја, да немаме илузии. Денеска имате 195 членки на на ОН, а ниту еден државник не цитирал ни една филозофска и книжевна мисла, бидејќи техниката на владеењето е, всушност, да се заврши со последната надеж во историјата на човештвото, а тоа е хуманизмот. Треба да биде исклучен од светската историја, и тоа да се претвори во пусто поле што се нарекува глобална потрошувачка каде што човечкиот сон ќе биде сличен на мислата на Сервантес дека целиот свет личи на едно мало марамче во кое може да биде упатен нашиот поглед, со утехата дека љубовта како категорија нема никогаш да биде уништена, таа е прашање на индивидуалниот занес. Но тој занес не може да влијае во светската историја, бидејќи таа е прашање на тиранијата на парите.
Во 1946 година, Алберт Ками бил поканет на Бруклинскиот колеџ во Њујорк да држи предавање за "Странецот". Во Франција тогаш владеел глад, тој испратил по брод две вреќи брашно од Њујорк за Париз и во време во кое голем број од светската интелигенција беше, на некој начин, заведена од идејата на комунизмот, тој кажа дека идеологијата на комунизмот ќе падне, идеологијата на фашизмот ќе падне, но една друга тиранија ќе се етаблира и ќе владее следните неколку илјади години, тоа е тиранијата на парите.

РОБЕРТ ВИЛСОН ИЛИ СВЕТСКАТА ТЕАТАРСКА И ВИЗУЕЛНА РЕВОЛУЦИЈА
 
Точно пред три години по Универзитетот Сорбона
Почитуван Роберт Вилсон, Македонија Ве прогласува за
Doctor Honoris Causa на Универизтетот за аудиовизуелни уметности,
Европска Филмска, Театарска и Танцова академија, Скопје - Париз - Есен - Ротердам
И Македонскиот Народен Театар е среќен што Вие сте сега на неговата сцена
Покрај реката Вардар, што уште Хомер  ја споменува во Илијадата како славниот Аксиј.
Ве поздравуваат  Големата Мајка и Менадата
Зошто Македонија се смета како Ел Дорадо на европскиот неолит
Ве поздравуваат амфитеатрите што се наоѓаат на тлото на Република Македонија
Во салата на МНТ во вид на духови  од пред повеќе милениуми се присутни,
Актери, сатири и антички хорови, со игри песни и лири,
Од амфитеатарот Лихнидос во Охрид,
Кој со своја порака го откри Вашиот славен колега Питер Брук,
После две илјади години тишина, во Август 2001.
Ве поздравува амфитеатарот Хераклеа со Главата на поетот
Што се чува во Британскиот музеј во Лондон,
Ве поздравува амфитеатарот во Стоби на реката Еригон што се влива во Аксиос,
Каде што е подигната една од првите синагоги во Европа,
Ве поздравува амфитеатарот во Скупи,
Со статуите на римските императори
И сите неоткопани амфитеатри, каде сеуште се слушаат
Античките протагонисти и антагонисти,
Кои играа во последната трагедија на Вашиот омилен автор Еврипид,
Која се викаше „Архелаос или почетокот на народите“,
Бидејќи тој самот го заврши сопствениот живот  во
Селото Аретуса или Маслар,
Кое се наоѓа на два сати птичји лет од оваа сцена
На која Македонија Ве прогласува за Doctor Honoris Causa
Веднаш по Сорбона!
 
За да се движиме низ историјата
Ве поздравуваат и едни од најстарите теракотни икони
Пронајдени во едно лозје во Виничкото  Кале,
Ве поздравува и фреската на Ангелот од Курбиново,
И Св. Матеј од Охридската галерија на икони
Ве поздравуваат и стиховите од Вашата претстава Руми
И гласот на Мевлана што одекнува во текињата што ги
Опиша нашиот заеднички пријател Кудси Ергунер,
Што Ви беше композитор на истоимената претстава,
И што ја работеше музиката на мојата драма „Р“ ,
Во Марсеј во режија на Мемет Улусој
Ве поздравуваат и Шарената џамија во Тетово и Куршумли Ан во Скопје
Од славните градби на Отоманската империја
Низ зборовите на апостол Павле, кои и денска одекнуваат
Во македонската мултиетничка духовна ствароност:
„Ако Љубов немаш ништо немаш“
Со таа Љубов ќе ја евоцираме Вашата театарска и визуелна револуција
Што Вие ја направивте на сите пет континенти на планетата Земја
Вие сте револуционер и пред да се родите
Бидејќи таа започна со Вашето раѓање на 4 октомври 1941 г. во екот на Втората светска војна
Во Вако, во американската држава Тексас
И Вие бевте уште дете, кога  Теодор Адорно рече:
„Како е можно  да се мисли на поезија и уметност после ужасите на Аушвиц“,
Но, бидејќи заборавот е основа на светската историја
Борхес напомена  дека: „Единствено нешто што е бесмртно во историјата е самото човештвото“
Вие самиот, како и сите сами и осамени личности што ја градат идејата насветската цивилизација
Започнавте да го барате својот израз,
И низ архитектурата, низ танцот и низ визуелните уметности
Кои се прекршуваат низ театарот на Шекспировата Сцена на Светот
И бидејќи денес сте гостин на Македонија и на Балканот
ќе Ви ја посветиме Вам, една од најубавите реченици на
Проучувачот на балканската цивилизација, професорот Бранко Гавела
Кој го опиша индивидуалниот раст во уметноста со следните зборови:
„Окован во тело, човечкиот дух растеше од материјата како цвет од каменот“
Добредојдовте Роберт Вилсон, добредојдовте цвету од каменот!
 
Вашата танцова, театарска и визуелна револуција започнува со
Мерс Канингем, Марта Грејем и Џорџ Баланшин
И потоа Вие се движите во бескрајот што сам го создавате,
И тој бескрај го носи Вашето име бидејќи „Ајнштајн на плажа“, заедно со
Композиторот Филип Глас постигна таков светски успех
Што Вие бевте доживуван  како ново тектонско поместување
Во сценските и визуелните уметности чиишто
Плодотворни благодети, не само што ја фасцинираа т.н.
Транс Атлантска цивилација помеѓу Европа и Америка
Туку со Вашите појави на БИТЕФ во Белград 1971
И на Шираз-Персеполис фестивалот во Иран во 1972
Вие почнавте да ја будите илузијата дека театарот ќе го промени светот
 
Таа илузија продолжи со страшно темпо:
Преку Шекспировиот Крал Лир и неговиот и Ваш монолог на Хамлет,
Преку Хамлетмашинатаи сите други Хајнер Милери
Кои и денес се присутни во нашето сеќавање
Дека нова утопија ќе го спаси светот , а никако да го спаси
Преку Црниот Јавач  со Вилјам Бароуз и Том Вејтс,
Парсифал и Прстенот на Нибелунзите од Рихард Вагнер
Преку Бихнер, Ибзен,Брехт, Бекет,
Преку ВУМ видео портретите и бесмртната игра на Баришников
И инсталациите што ги вознемирија духовите на Венеција, Токио и Осло
Стигнувајќи до Русија, Индија и Кина
И Вашата последна изложба во Лувр
Каде што направивте да плаче целата ликовна и скулпторска класика
А светот никако да биде спасен !
 
Во Скопје Вие стигнавте од премиерата на Фауст во Париз,
Земјината топка ја потресуваат војни, уништувања, милиони невини жртви и бегалци
И овде во името на оваа церемонија јас би сакал да Ви го одвлечамв вниманието
На значењето на зборот Планета, што доаѓа од името Планетос – или осамен човек- скитник
Вие сте планетос и бидејќи сте во регионот на Балканот, кадешто се одвивала
Првата драма на бегалци од грчко-персиската војна,
Кога Историчарот Херодот бил жестоко нападнат од своите современици
Дека безобзирно го зголемува бројот на мигрантите што тогаш изнесувал олоку 30 000
Трагичарот  Софокле истапил со текстот „Одбраната на Херодот“
Во којшто го подвекол хуманизмот на Херодот во односот со бегалците,
Две и пол илјади години после тој настан,
Високоиот комитет за бегалци при Обединетите нации,
Објавува дека денеска официјано регистриран број на бегалци во светот е 273 милиони луѓе
Што може денеска шекспировата Сцена на Светот
И Роберт Вилсоновата визуелна револуција да одговорат на ова прашање?
Дали уметноста е тотално немоќна пред воените разурнувања
Со кои Големите сили го владеат светот?
Драги Роберт Вилсон, на крајот од оваа беседа со којаВе прогласуваме за Doctor Honoris Causa,
Ќе Ве потсетам на предавањето на Албер Ками во Бруклин Колеџот во Њујоркво 1946 г.
За кого Сартр рече дека е последно чудо на Медитеранот
Ги кажа следните зборови:
„Сите идеологии ќе исчезнат и само една тиранија ќе остане да владее врз беспомошното
човештво , а тоа е Тиранијата на парите“.
Бидејќи Вие сам по себе сте Глобална револуција
Во духот на Бодлеровиот стих дека „се почнува од Еден и се завршува во Еден“
Нека никне како цвеќе во каменот Вашиот ВУМ портрет на планетата Земја
Во која еден единстевен миг и ништо повеќе ќе веруваме дека сме спасени.
26 септември 2016 г. Скопје