Во Музејот на македонската борба за државност и самостојност на 29 декември 2013 се одржа промоција на капиталната едиција во девет тома „Пишаната оставина на Павел Шатев“.
Промотор на ова издание беше Ректорот на универзитетот за аудиовизуелни уметности ЕСРА, Г-динот Јордан Плевнеш, кој по тој повод ја напиша беседата "ШТО И Е ПАВЕЛ ШАТЕВ НА СВЕТСКАТА ИСТОРИЈА (или илјада различни животи на еден човек и само една единствена смрт)", која подолу ја има во целост.

Превземо од www.plagij.at
Пишува:
Љубомир  ГРУЕВСКИ
(Текстот е објавен во два дела во неделникот "Битолски весник" бр. 2533 на 18 и бр. 2534 на 25 декември 2013)

Ни четирите  часа, колку што траеше своевиедниот сценски спектакл, со кој и официјално свечено е ставен во функција новиот објект на националната институција МАКЕДОНСКИ НАРОДЕН ТЕАТАР, се чини не ѝ беа доволни на вешто сочинетата драмска структура на еминетниот македонски драматург Јордан ПЛЕВНЕШ - големиот познавач, истражувач и ползувач на прашливите но и недостапни архиви и артефакти од македонското колку херојско/јуначко и трагично, толку славно минато (сето ставено во литературна функција)  за на крај да ја оствари својата авторска цел: да означи, да фасцинира но и да ја овековечи; да го врами нашето историско минато (ликови и настани) во вечниот сценски квадрат - таа сета драматична, трагична и толку славна македонска историска приказна - на вековниот голготски пат и непребол македонски.

По драмата на Јордан Плевнеш во режија на Дејан Пројковски, создаден е спектакл со енергијата на анасамблот, технологијата на сцената, музиката на Горан Трајкоски која е "го бои" (покрај наменскиот) концептот
ЛИЛЈАНА МАЗОВА, ГЛОБУС МАГАЗИН

Во театарската, културната и националната меморија 7 декември 2013 година веќе си обезбеди историско место: Македонскиот Национален Театар со праизведбата на "Вечната куќа" се вдоми во новиот објект изграден на митското театарско место од левата страна на Вардар, на местото на кое исто имаше театарски објект и во кој токму МНТ во 1945 година ја почнал својата дејност. Тој објект (отворен 1927) е урнат по земјотресот во Скопје во 1963 година, долго се расправаше зошто, ама се одлучи да се изгради нов театар на истото место со белези на стариот и како дом/објект на МНТ. И како секое новороденче ни/ми прави радост, како и на оние тие што го создадоа (од идеја до реализација), на оние што веќе создаваат и "живеат" во него како во своја "вечна куќа" и на нас публиката со желба за добар театар.

Претставата „Вечна куќа“ со која се отвори Стариот театар го воспева животот и уметноста, потсетувајќи не' дека историјата е само фрагмент
Сунчица Уневска,
Утринскински Весник

Ништо не може да биде исто во една куќа која е сведок на изминувањето на вековите, во куќа низ која поминале толку животни судбини, толку различни светови и случувања, во една куќа чии одаи се преполни со приказни. „Сопственоста е фикција“, ќе извика авторот Јордан Плевнеш на крајот на приказната за „Вечна куќа“, упатувајќи неверојатно силна порака, не само за нас, не само за Македонија, туку за целиот свет. Чија е куќата која стои како нем сведок, низ која протатниле толку народи, такви историски пресврти, среќни и несреќни мигови, тажни и весели настани, чија е куќата, која е преполна со духови, во која индивидуалната меморија се судира со колективната. Може ли некој со сигурност да каже дека ова е негово парче земја, парче кое во себе носи толку многу спомени.