На 29 ноември 2019 во Амфитеатарот на INALCO Paris Cite Sorbonne  Ректорот на Универзитетот за аудиовизуелни уметности Јордан Плевнеш го одржа традиционалниот докторски семинар на тема:
Пишувањето како уметност на исчезнувањето.
По веста за ненадејната смрт на големиот македонски драматург со светско реноме Горан Стефановски, ова патување низ времетото пред докторантите од различни меридијани  Плевнеш го посвети на творештвото на Стефановски.
Како што е познато уште од првата драма  „Јане Задрогаз“ до денес, Плевнеш е автор на повеќе текстови и студиуи за Горан Стефановски објавени во повеке водечки ревии од пореанешна Југославија, Европа и Светот.

На 5 октомври 2018 година, кога двете негови татковини Франција и Ерменија, ќе му одадат последна потчит (на Шарл Азнавур) , во Домот на инвалидите во Париз, во тажната асемблеа на претставници од над стотина земји ќе биде и македонскиот писател и ректор на Универзитетот за аудиовизуелни уметности, Јордан Плевнеш, долгогодишен пријател на светската музичка легенда.
(Специјално за Нова Македонија го објавуваме неговото сеќавање и дел од беседата со која на 2 јули 2009 година Шарл Азнавур беше прогласен за Doctor Honoris Causa, во салата на Кинотека на Македонија во Скопје.)
Нашата прва средба со Азнавур беше во почетокот на 90-тите на ХХ век, во „Античкиот Париз“ на улицата Муфтар, кога мојот пријател , поетот Жан-Марк Нател, ме покани да присуствувам на врачувањето на една стара фотографија, направена 1961 година, на која што се заедно Жак Превер, Шарл Азнавур Жан-Марк Нател. Фотографијата требаше да биде испратена во Токио, Јапонија, каде што еден голем музички издавач објавуваше монографија за Азнавур.
Ете таа фотографија се претвори во симбол на нашето тридецениско пријателство. Прво го снимивме документарниот филм посветен на неговиот поглед на светската историја низ музиката, што Македонската радио телевизија го емитуваше во безброј репризи.  Во 2002 година беше специјален гостин на инаугурацијата на мермерната плоча по повод  стогодишнината од излегувњето на  весникот Македонско движење, што се наоѓа на булеварот Распај, наспроти скулптурата на Роден посветена на Балзак.
Потоа го подготвивме неговото доаѓање во Македонија, во летото 2009 година, кога нашиот универзитет беше прв во Европа што го прогласи за Doctor Honoris Causa.
Тоа лето тој сакаше да види се во Македонија, и амфитеатрите, и ранохристијанските обележја, и средновековните фрески,  сакаше да ја открие на лице место големата трансверзала на поврзаност помеѓу Македонија и Ерменија, во нивната зедничка борба за национална држава, во времето кога Жан Жорес говореше на митинзите во Париз „Човештвото веќе не може да живее со лешот на еден народ погребан во својот подрум“. Од Нерези бевме до Стоби, од Стоби до Преспа и Битола и Крушево. Во Скопје на неговото прогласување дојде ерменската заедница која му ја изрази својата бескрајна љубов. Беше објавено издание на неговата поезија„Интимна Антологија“, што го приредија Маргарита Терезијан-Маленкова и Љиљана Котевска-Плевнеш.
Во Охрид беше пречекан како светска легенда на Францускиот филмски фестивал и го овенчавме со Златната маска од Требениште за животно дело.
Ќе останат многу средби и мигови што не се забораваат од неговиот престој во Македонија, јас ќе споменам само две клучни точки:
Првата е кога во Амфитеатарот во Охрид на ерменски и француски јазик го акламираше стихот од неговата бесмртна песна „Јас сум син на еден народ, којшто со векови непогребан спие“.
Втората се случи во резиденцијата на претседателот на Македонија Ѓорѓе Иванов,каде што ни раскажуваше за  неговите лични средби со најзначајните државници од сите пет континенти, и во тој миг пред поголемиот број гости од различни страни на светот го прашав што мисли за нашиот долгогодишен спор за името, што Грција го има со нас. Завладеа голема тишина на масата. Со неговиот неповторлив вибрато тој рече: „Никогаш не треба да се откажете од вашето име Република Македонија, од причини што вие никого не загрозувате, ни од соседите, ни од светот!“
Неговата голема желба беше да ги покани сите негови пријатели, пролета 2024 година, во Ереван, за да го прослави неговиот стотти роденден.
Драги Шарл, ако сум жив ти ветувам дека со сите твои пријатели ќе ја исполниме твојата желба, бидеќји твојот глас, твоето дело и твојата Одисеја отсега влегуваат во бесмртните трезори на светската уметничка мемеорија.
 
 
Господине Шарл Азнавур,
Уште од мигот на вашето раѓање
На ул. “Господинот Принц” во Париз,
Од родители емигранти од Ерменија
Земјата маченик, како никој друг,
Во периодот меѓу двете војни
Кога Европа беше претворена
Во морничава продукција на смрт
Уште како дете,
Вие тргнавте по Патот на песната
Како ходочасник на надежта што никогаш не умира
Со вашето единствено наследство,
Вашиот единствен и од никого не повторен глас
Вашите зборови измислени во ветерот
Што сееја и сеат и тогаш и секогаш
Живот и љубов што на француски се римува со Амур
Азнавуријан, Азнавур, Азнавур
 
Вие прокрстаривте низ два века
Низ два милениуми
Вие сте планетарен феномен на сите пет континенти
По вашиот глас Ве препознаваат дури и во шумите
на Амазонија
 
Дури и во вечните снегови на Сибир
Во нигде ѕирка ни проѕирка на осамените
Независно дали се во Њујорк, Пекинг или Токио
Вие сте вистински и повеќе од вистински
Вие сте прекрасен и повеќе од прекрасен
Граѓанин на Светот
 
Вие пеете во срцето на сите жители на Планетава
Затоа Македонија Ве пречекува како Принц и како Син
Во оваа Земја - Татковина
Добредојдовте Принцу
Во оваа земја која е исто расфрлена по меридијаните
Како нашите соништа растурени на сите страни
Бидејки Пабло Неруда
Што овде дојде пред Вас велеше:
“Во наследство ти ги оставам моите рани”
 
 
И еве Вашата фамилија се собира
Пред Вас, пред нас
Има еден Рапсод што пее со античките хорови
Има еден боженствен глас од храмот во Ерусалим
Ене го таму во бескрајот
Свети Јован Крстител што пее во пустината
И така минуваме со Вас во епохата наречена Модерна
Кога Вие ја пеете “Ла Мама”
Имаме чувство дека плаче целото човештво
Вие сте обединувач на сите разединети
Махмуд Дарвиш, поетот од Палестина
Ми велеше пред да умре,
Дека очите на неговата мајка
Се исти со очите на мајката на Јехуда Амихаи -
поет од Израел
“Ла Мама” плаче подеднакво и за Ерменија и за Турција
Дури и солзите на Македонија не се различни од
солзите на Грција
Тие се влеваат во Медитеранот
Како да се влеваат во витлите на историјата,
На човечкиот заборав
Просто имаме чувство
Дека со Вашиот глас Вие создавате чуда
Кои што можат да ги трансформираат колективните
трагедии
Во колективна музичка традиција
Бидејки поетот во Вас се разбудува
Секогаш во Хомеричките мугри
“Јас сум син на еден народ што со векови
непогребан спие”
 
 

Париската издавачка куќа Le Temps des cerises денеска одржа прес-конференција за француските и странските медиуми по повод објавувањето на "Избраните драми" на македонскиот писател со меѓународно реноме Јордан Плевнеш.
Автор на опсежниот предговор со насловот "Портрет на Плевнеш во театарот Молиер" е едно од најголемите имиња во француската литература Жак Лекариер. Со ексклузивното издание, покрај огласите од светските медиуми, како Њујорк тајмс, Гардијан, Фигаро, Ле Монд, Сеико Шимун, Ал Ахрам ... објавен е и едночасовен документарен филм во кого се застапени делови од триесеттина изведби на драмите во Плевнеш играни ширум светот.
На прес-конференцијата, Патрик Вершурен кој  најави дека ќе следуваат презентации на ова дело во поголем број градови во Франција, бидејки Плевнеш е дел од Балканската трилогија (Гробот за Борис Давидовиќ од Данило Киш, Казната за малиот Мирко Ковач и неговата драма „Среќата е нова идеја во Европа“),која беше играна во 120 театри во Франција и Европа.
На прес-конференцијата беше претставена и персоналната честитка  по повод издавањео на драмите од легендарниот американски режисер Роберт Вилсон, кој се очекува следната година во Watermill center да  ги започне подготвките за реализација на драмата „Вечната кука“, во копродукција со повеќе балкански театари.

When the cult French actor Michel Simon (1895-1975) was asked to opine on the fact that his birth coincided with that of motion pictures, his answer was typically pithy: “Misfortunes never come singly”!
His comment may be applied to the 2018 edition of the SEE à Paris and SEE à Berlin festivals which will present, from May 24 to June 2, the magnificent landscapes and incurable trauma of our lands exactly one hundred years after the end of World War I, when the Balkans were called "the tomb of European youth".
 
This year, three lifetime achievement citations recognise three different artistic adventures. Romanian director Lucian Pintilie is awarded the SEE-Legend Prize for his timeless cinematographic language. The SEE-Actor Prize honoree is Tzvetana Maneva, for her enduring contribution to the history of Bulgarian film. The Macedonian painter and documentary maker Kiro Urdin is the first recipient of the Frédéric Rosiff Prize (1922 Cetinje, Montenegro - 1990 Paris, France): a founder of the Planetism movement, for three decades Kiro Urdin has warned of the global ecological and humanitarian threats to civilisation.
 
Our Festival reflects the vision Nicolas Bouvier (1929-1998) illustrated in his work The Way of the World:  “the heart of Europe is in the Balkans, and the mind of Europe between Paris and Berlin.”
Twenty years after his death, the European Union has undertaken a major historical campaign for the Europeanization of the Balkans, enabling the six countries still at the portals - Montenegro, Macedonia, Bosnia and Herzegovina, Serbia, Albania and Kosovo – to complete the grand unification of all 33 states. And, as Denis de Rougemont suggested, after a quest of some 2800 years, from antiquity to the present day, the cradle of Western civilization may well be found in our own continent, our common home, just as the builders of modern Europe once dreamed.
 
At the inaugural edition of our Festival, in the now-distant 2011, the honorary president Yves Boisset pronounced the prophetic words: “We know the Balkans more as a field of fratricidal wars, than for their films!”
 
On the eve of our Paris and Berlin festivals, the President of the European Council Donald Tusk used a movie metaphor in his speech at the Brdo-Brijuni Process Summit: “It is possible that the history of the Balkans, a kind of a never-ending horror movie, can turn into an Oscar-winning production with “a happy end”.
 
Lights ! Camera!! Action!!! We await this happy end!
 
Jordan Plevnesh
Founder and President of the Festival





L’EUROPE DES BALKANS : FILM D’HORREUR AVEC HAPPY END
 
« Un malheur n’arrive jamais seul ! » fut le commentaire lapidaire du comédien culte Michel Simon (1895-1975), interrogé par rapport à la curieuse correspondance entre sa date de naissance et celle de l’invention du cinéma.
 
Cette observation peut également s’appliquer à l’édition 2018 des festivals SEE à Paris et SEE à Berlin qui propose, du 24 mai au 2 juin, les magnifiques paysages et le traumatisme irrémédiable de nos pays, cent ans après la fin de la Première Guerre mondiale, lorsque les Balkans étaient considérés comme étant « le tombeau de la jeunesse européenne ».
 
Cette année, trois grands prix viennent récompenser trois différentes aventures artistiques. Le Prix Légende-SEE est attribué au réalisateur roumain Lucian Pintilie, inventeur d’un langage cinématographique intemporel. Le Prix Comédien(ne)-SEE est décerné à Tzvetana Maneva, au titre de ses impérissables contributions à l’histoire du film bulgare. Le premier lauréat du Prix Frédéric Rosiff (1922 Cetinje, Monténégro - 1990 Paris, France) est Kiro Urdin, artiste-peintre et documentariste; en tant que fondateur du mouvement planétariste, depuis trente ans Kiro Urdin alerte contre les menaces, de nature écologique et humanitaire, à la civilisation mondiale.
 
Notre Festival reflète la vision de Nicolas Bouvier (1929-1998) illustrée dans son ouvrage Les Usages du Monde : « Le cœur de l`Europe se trouve dans les Balkans, et le cerveau de l`Europe est entre Paris et Berlin ».
Vingt ans après sa mort, l’Union Européenne met en œuvre la campagne historique à faveur de l’européisation des Balkans, visant à permettre aux six pays  qui attendent toujours aux portails – le Monténégro, la Macédoine, la Bosnie-Herzégovine, la Serbie, l’Albanie et le Kosovo – de parfaire l’unification des trente-trois états membres.  Enfin, comme le suggérait Denis de Rougement, après une quête de 2800 ans, depuis l’Antiquité à nos jours, le berceau de la civilisation occidentale émergera peut-être bien au sein de notre continent, de notre maison commune, ainsi que les bâtisseurs de l’Europe l’avaient rêvé.
 
Lors de l’édition inaugurale de notre Festival, dans le lointain 2011, le président honoraire Yves Boisset eut des propos prophétiques: « Nous connaissons les Balkans plus comme un champ de guerre fratricide, que pour ses films !
 
La veille de nos rendez-vous parisiens et berlinois, le Président du Conseil européen Donald Tusk s’est adressé aux participants du Sommet du Processus de Brdo-Brijuni en empruntant un métaphore cinématographique : « Il est possible que l’histoire des Balkans, une sorte d’interminable film d’horreur, puisse se transformer en production couronnée d’Oscar, avec happy end ».
 
Lumière ! Moteur !! Action !!! Nous attendons cette fin heureuse !
 
Jordan Plevnesh
Fondateur et Président du Festival

Со официјално писмо до претседателот на фестивалот и ректор на Универзитетот за аудиовизуелни уметности Јордан Плевнеш, Министерството за култура на Република Франција извести дека станува покровител на фестивалите на кинематографиите на за земјите на Југоисточна Европа во Париз и Берлин, кои беа покренати уште во 2011 година, со цел интегрирање на балканските култури во Европа нашиот заеднички дом, како што велеше Таткото на ЕУ, Жан Моне.

Во досегашната историја на оваа манифестација која стана културен прозорец на новите имиња на синеасти кои за првпат ги презентираат своите остварувањаа во двата најголеми центри на Европа, досега се прикажани над стотина играни и поголем број документарни, кратки и анимирани филмови.

Покрај тековната фестивалска продукција, во соработка со Academia Balkanica Europeana, фестивалот ги воведе признанијата Легенди на Југосточна Европа во која ги вреднуваше  опусите на режисерите Вељко Булајиќ, Душан Макавејев, Луцијан Пинтилие, како и на актерите Мики Манојловиќ, Мето Јовановски, Раде Шербеџија, Јон Карамитру, Емир Хаџихафисбеговиќ, и оваа година познатата бугарска актерка Цветана Манева.

Овогодинешните изданија на SEE a Berlin и SEE a Paris, се оджуваат во периодот од 24 мај до 2 јуни, во престижното берлинско кино Бабилон во соработка о Универзитетот Хумболт, како и на Универзитетот на Париз Сите Сорбон, во соработка со врвни француски институции кои се приклучуваат на девизата што македонскиот писател со интернационално реноме Јордан Плевнеш ја објави во угледниот париски Монд: „Балканот е срцето на Европа.“

Од 22 до 24 март во Венеција на иницијатива на Културната фондација „Чини“ (Fondazione Giorgio Cini) се одржа академски симпозиум на тема Балканското аудиовизуелно наследство во европската цивилизација. Домаќин беше венецијанскиот универзитет „Ка Фоскари“, а беа поканети претставници на Уметничката академија од Ротердам (Codarts) и Универзитетот од Дурeм, Англија. Високообразовните институции од Македонија и Југоисточна Европа ги претставуваше ректорот на Универзитетот за аудиовизуелни уметности Јордан Плевнеш, воедно и во својство на Генерален секретар на Academia Balkanica Europeana.
Годишната тема на симпозиумот беше фокусирана врз етномузикологијата како израз на идентитетот во документарните филмови од балканските земји. Легендарниот турски композитир Кудси Ергунер, кој живее во Париз ја раководеше работилницата во која настапија повеќе вокални солисти и индивидуални исполнители на традиционални инструменти на свечениот концерт кој се одржа во култната сала на Фондацијата „Чини“ на 24 март, каде  беа изведени песни од турската, македонската, албанската и грчката музичка ризница.

Светската награда за хуманизам за 2018 година, со која Охридската академија на хуманизмот го слави името на Св. Климент на сите светски меридијани, е доделена на Жан-Патрик Конрад, професор на Империал колеџ од Лондон и претседател на Европската академија на науките, уметностите и книжевностите. Конрад е дванаесетти добитник по ред на ова исклучително признание со кое што Охрид, градот на Унеско, веќе ги овенча нобеловците Александр Солжењицин, Херта Милер, светските легенди Даисаку Икеда, Рави Шанкар, Питер Брук, Маноел Де Оливеира, будејќи ги изворите на духовната меморија од првата средновековна школа на хуманизмот, основана од учениците на Св. Кирил и Методиј, заштитниците на Европа.  
Во писмото до претседателот на интернационалното жири, амбасадорот Јордан Плевнеш, професорот Жан-Патрик Конрад истакна дека „Човештвото отсекогаш се стремело кон етичките и филозофските вредности што ги носат досегашните добитници на наградата и духот на учењето на Св. Климент Охридски потсетува дека хуманизмот ќе ги победи глобалните закани за уривање на човечката надеж.“
Од поголемиот број на одгласи од светските медиуми кои ја пренесоа веста ги издвојуваме написите во трибината на Европската Унија Euro Science, и Академската асоцијација „Марија Кири“, кои го подвлекуваат големиот научен и духовен придонес на Конрад во светската научна и духовна мисла.
Свечената церемонија на доделувањето на наградата се одржа на 18 јануари, наспроти големиот празник Богојавление, во куќата на Уранија на МАНУ. Градоначалникот на Охрид Јован Стојаноски му ја врачи наградата на добитникот Конрад, во присуство на поголема меѓународна асемблеја на гости.

Во чест на празникот „Свети Климент Охридски“ во Собранието на Република Македонија беше врачена истоимената државната награда за 2017 година.
Добитници на наградата се професорот и писател Венко Андоновски и историчарот Наим Алими во областа на воспитанието и образованието, музичкиот уметник Гарабет Тавитјан, филмологот Илинденка Петрушева и писателот Јордан Плевнеш, во областа на културата и уметноста.
Одлуката ја донесе Организацискиот одбор за државната награда „Св. Климент Охридски“ под претседателство на академик Владо Камбовски.
На врачувањето на наградата присуствуваа премиерот Зоран Заев, министри, академици, уметници…
„Св. Климент Охридски“ е највисоко признание за долгогодишни остварувања во областа на воспитанието, образованието, културата, уметноста, здравството, заштитата и унапредувањето на човековата околина и во социјалната дејност од јавен интерес на Република Македонија.

Под мотото "Балканот во срцето на Европа" на 21 и 22. октомври 2017 година, во Букурешт  е основана Academia Balkanica Europeana - првата културна институција која го третира Балканот како составен дел на нашата заедничката европска цивилизација.

Првиот состанок на Основачкиот Комитет беше организиран во февруари 2017 година во Скопје, во рамките на симпозиумот "Европа и Хамлет - Да се ​​биде или не" со учество на петнаесет познати меѓународни уметници од Балканот, под претседателство на Жан-Патрик Конрад од Кралскиот колеџ од Лондон и претседател на Европската академија на науките и уметностите и книжевностите.

Во текот на последните седум месеци Основачкиот Комитет темелно работеше на основачките акти на оваа институција и одлучи постојаниот  број на редовни членови на Academia Balkanica Europeana да се ограничи на триесет и пет, и дека тие ќе потекнуваат од десет  земји: Романија, Грција, Бугарија, Турција, Србија, Албанија, Босна и Херцеговина, Македонија, Црна Гора и Косово.

Досега, за редовни членови на Академијата се избрани: од Романија: Ана Бландијана –поетеса, Жорж Бани - театарски критичар и теоретичар,Матеј Вишњек - драмски писател, романсиер и поет, од Турција: Недим Ѓурсел – романсиер, Бедри Бајкам – визуелен уметник, додека од Албанија се избрани писателот Башким Шеху, режисерот Кујтим Чашку и Васил Толе – композитор. Од Босна и Херцеговина членови на академијата се: писателот и режисер Градимир Гојер, режисерката Јасмила Жбаниќ и визуелниот уметник Марина Финци, од Бугарија писателите Алек Попов и Христо Бојчев,  Делија Чаушева – визуелен уметник, режисерката Елена Панајотова, од Србија писателот Владислав Бајац, режисерот Слободан Шијан и пијанистката Исидора Жабељан. Меѓу другите за редовни членови на академијата се избрани и црногорскиот режисер Бранислав Мичуновиќ, косовската актерка Арта Доброши, грчките писатели Анастасис Вистонитис и Јоргос Куљарас, како и македонските автори Алаксандар Прокопиев и Елизабета Шелева.
Основачкиот комитет предложи избор на  следните почесни членови:
Орхан Памук,  добитник на Нобеловата награда за литература , Вангелис – композитор и музичар, и Марина Абрамовиќ – концептуален уметник. 
    
За прв претседател на академијата е избран е Јон Карамитру – романски актер и режисер, а за Генерален секретар македонскиот писател Јордан Плевнеш.

Во духот на познатата изрека на  Жан Моне – „Ако сакаме да ја обновиме Европа, мора да  почнеме од културата “  Academia Balkanica Europeana  има мисија да поттикнува нови врски меѓу балканските уметници,  со цел да се промовираат активности и меѓународни културни проекти.

Повеќе информации на:
www.ab-europeana.org

Фото: Лазар Секулиќ и Тијана Маниќ