Вечерва на бреговите на Преспанското езеро,
Ја дочекуваме португалската актерка Марија До Сеу Гера,
Како олицетворение на поругалската театарска револуција на модерните времиња,
Бидејќи нејзиниот живот во уметноста е симбол на Една интимна одисеја
Која сега и овде ќе биде крунисана со
единственото признание во духовната меморија на Европа
Во кое уметничката индивидуалност се запишува во
Трезорите на Бескарајното време и поистоветува
Со континентот Европа, како Лулка на светот.
Драга Мариа до Сеу Гера
Во таа Лулка на светот Вие го сонувате португалскиот сон
Низ стиховите на Фернандо Песоа
Ó mar salgado, quanto do teu sal
São lágrimas de Portugal!
„О Бескрајно солено море,
дали сета твоја сол не е создадена од солзите на Португалија“
 
Оваа вечер на бреговите на Преспанското езеро
Ќе се соединат солзите на Португалија и
Солзите на Македонија
Бидејќи токму Вашата уметничка револуција
Ќе покаже една стара историска вистина
Што ја знаат сите на овој божји свет:
Португалците го освоија светот
Со сите нивни морепловци по вода,
А Македонците го освоија светот по земја,
Затоа во солзите на Песоа
Го препознаваме македонскиот дел од солзите
Бидејќи и нас, од пред две до три илјади години
Сеуште не пренесуваат жедни преку вода.
 
Според Роман Јакобсон, Фернандо Песоа
Заедно со Џојс, Пикасо, Брак, Стравински,
Хлебников и Корбизије
Му дадоа нов лик на Светот
А Вие со Вашата театарска револуција
Му дадовте нов лик на португалскиот театар
Вечервасведоци на Вашето прогласување
Се сите големи имиња на португалскиот уметнички збор
Почнувајќи од 16 век и Жил Винсенте,
Антонио Риберо Шијадо и Лиуш Камоеш,
Што ја споменува Македонија во неговите Луизијади  
И во макдонско-португалската феноменологија на солзите
Ќе влезе податокот дека токму во овој град Ресен
Камоеш е преведуван на португалски од
Нашиот поет Кемал Комина
Во знак на архивите на уметничката бесмртност
Што Вие ја пренесовте на сцените на Европа и светот
Во Вашите неповторливи театарски креации
Од основањето на Театарот Барака во Лисбон
Од Молиер и Шекспир
 До Дарио Фо и Брехт,
Бидејќи не можат да се добројат
Вашите изведби на Штиците што живот значат
И на филмското платно
Вие живеевте 1000 животи и
1001 живот се случува оваа ноќ
На Актерот на Европа во Преспа
И во името на сета меѓународна асемблеа
Ви се обраќам слично на зборовите на
Министерката за култура на Португалија Граса Фонсека
Добредојдовте Марија До Сеу Гера во Македонија
Бидејќи вечерва ќе го прославуваме
Вашиот 1001 живот со Вашето крунисување
За Актерка на Европа 2019
 
Вечерва, пред самиот чин на прогласувањето
Има една интимна историја
Што ќе биде раскажана меѓу нас
За првпат го слушнав Вашето име
Од Аугусто Боал
Што лично го запознав во Париз
И во времето додека се веруваше во илузиите дека
Ангажираниот театар ќе ја промени
Историската слика на Европа
И во неговиот Theatre de L’Oprime
Кајшто се играше мојата драма
„Последниот маж, последнат жена“
Го применив неговиот славен
Интернациионален метод на театротерапија наречен:
„Виножито на желбите“
И во тоа виножито на желбите
Посакав еден ден да дојдете во Македонија
И тоа се случи низ три настани:
Во 2004 година, големиот португалски поет
Васко Граса Моура го доби Златниот Венец
На Струшките вечери на поезијата,
А Вие лани ја добивте наградата со неговото име;
Во 2008 година Мануел де Оливеира
Ја доби Светската награда за хуманизам во Охрид
А Вие игравте во неговите филмови
И виножитото на желбите на
Нашиот заеднички пријател Аугусто Боал
Се оствари: Денес 6 јули 2019 година
Ве прогласуваме за Актерка на Европа
Со стиховите на бесмртната дама на
Португалската поезија Софија де Мело Брејнер:
Светлината танцуваше околу твоите чекори
Далеку од празниот очај, несигурноста и тајните
Ги држеа прстите на судбината
Бидејќи таа што нам само
Хаос и оплакување ни носи
Тебе ти ја одреди вистинската хармонија
Во твојот толку возвижен и апсолутен пат.

UM  DISCURSO SOBRE A PROCLAMAÇÃO DE MARIA DO CÉU GUERRA ACTRIZ DA EUROPA 2019
 
 
Esta noite nas margens do Lago Prespa
Damos as boas vindas à Actriz Portuguesa Maria do Céu Guerra
Como personificação da revolução que se operou no Teatro dos nossos Tempos
Porque a sua vida na Arte é símbolo de uma íntima odisseia
Que hoje e aqui será coroada com um reconhecimento único da memória espiritual da Europa
Em cuja individualidade artística estão impressos
Os tesouros dos tempos imemoriais e identificados com o continente Europeu como berço 
 do mundo.
 
Querida Maria do Céu Guerra
Neste berço do mundo tu sonhaste o sonho português.
Através dos versos de Fernando Pessoa
“Ó mar salgado, quanto do teu sal
São lágrimas de Portugal!”
 
Esta noite nas margens do Lago Prespa
Unimos as lágrimas de Portugal
E as lágrimas da Macedónia
Porque a vossa revolução artística
Mostra-nos uma antiga verdade histórica
Que cada um de nós neste divino mundo conhece:
É que se os Portugueses conquistaram o mundo
Com os seus marinheiros a cruzarem o mar,
 Os Macedónios conquistaram o Mundo por Terra
Por isso nas lágrimas de Pessoa
Nós reconhecemos parte das lágrimas Macedónias.
 
 
 
De acordo com Roman Jakobson, através dos últimos dois ou três mil anos 
foram sempre os artistas que deram novas faces ao mundo.
E assim Maria do Céu com o seu Teatro Cidadão na Barraca ,
 a sua persistente independência
e a sua apaixonada defesa, com Hélder Costa, da democratização do Teatro,
Tem trabalhado para a nova face do Teatro Português.
 
Esta noite são testemunhas desta Proclamação
 Os grandes nomes da palavra portuguesa
Começando no século XVI com Gil Vicente, cuja interpretação renovou , Chiado e Camões,
que nos seus Lusíadas mencionou a Macedónia,
Até Pessoa,  Eça ,  Saramago,  Boal, Nascimento Rosa
E tantos outros poetas que ela fez subir a cena no seu país e pelo mundo.
E nesta fenomenologia de lágrimas Macedónias e Portuguesas
Se inscreve que aqui mesmo, nesta cidade de Resen,
Camões foi pela primeira vez  traduzido para Macedónio
Pelo nosso poeta Kemal Komina.
 
 
O que o publico viu em cena de Maria do Céu Guerra,  nas suas irrepetíveis criações de
Sófocles a Brecht ,
a Gil Vicente , a Tchekov, a Dário Fo,  a Goldoni, 
 de Bernard Shaw a Fassbinder, de Lorca  a Samuel Beckett, de Ionesco a Woody Allen
 e ainda nas suas participações no Cinema,
 atesta as suas mil vidas . 
Nesta  noite  com a atribuição do Prémio Actor da Europa
 em Prespa , na Macedónia,
elas aumentaram o seu numero para mil e uma.
 
E eu ao lado de uma assembleia internacional e reflectindo as palavras de Graça Fonseca,
 Ministra da Cultura de Portugal,
Dou -lhe as Boas Vindas à Macedónia 
Por celebrarmos com ela , nesta noite,
A sua milésima primeira vida
Coroando-a
Como Actriz da Europa 2019.
 
Mas  ainda hoje, antes do acto de Proclamação,
Quero contar entre nós uma história íntima:
A primeira vez que ouvi o seu nome foi na voz de Augusto Boal
Que encontrei pessoalmente em Paris,
Quando era suposto nos sonhos do tempo que o teatro engajado
Poderia mudar a imagem histórica da Europa,
E enquanto no seu Teatro do Oprimido era representada a minha obra
“O último homem, a última mulher”
Com ele pratiquei o seu glorioso  “Arco-íris do Desejo”
Apresentado no Congresso Internacional de Teatro e Terapia
E nesse Arco-Íris  eu desejei voltar um dia à Macedónia e ajudar a transformá-la.
 
E o meu desejo  cumpriu-se em três  momentos diferentes :
Primeiro em 2004 com o grande Poeta Português Vasco Graça Moura
 A receber das nossas mãos a Coroa de Ouro das Noites de Poesia de Struga,
Depois em 2008 com Manuel de Oliveira
A receber o Prémio  Mundial do Humanismo em Ohrid.
 
E o Arco- Iris dos Desejos do nosso amigo comum Augusto Boal
É agora outra vez realidade.
E com os versos da Imortal Sophia de Mello Breyner
 Dedicados a Alexandre da Macedónia
…
A luz bailava em roda dos teus passos
E a ardente palidez da tua divindade
Ergueu-se na pureza dos espaços.
 
Estreitamente os teus dedos
Para lá das vagas ânsias, incertezas e segredos
Prendiam os dedos da sorte.
 
E o destino que em nós é caos e luto,
Era em ti verdade e harmonia
Caminho puro e absoluto”
 
Hoje 06 de Julho,
Proclamamos-te aqui  nas margens do Lago Prespa,  na Macedónia
sob  o signo  da Eternidade da Arte
Absoluta
Actriz da Europa 2019.


JORDAN PLEVNES

06 de Julho 2019
No Lago de Prespa na Macedónia 
 
 
 
 
                                                                                                               
 
 
 
 

Во издание на реномираната  издавачка куќа од Приштина „Армагедон“, деновиве излезе од печат албанскииот превод на романот „Осмото светско чудо“ од македонскиот писател Јордан Плевнеш. Автор на преводот е професорот Агим Полоска, од Катедрата за албански јазик и литература на Филолошкиот факултет од Скопје.
Во ткот на април, се очекуваат промоции на изданието во Приштина, Скопје и Тирана, каде што за романот ќе зборуваат истакните дејци од албанскиот културен простор, како што се Хачиф Мулиќи, Агим Винца, Башким Шеху и др.
Со ова издание на албански јазик, романот „Осмото светско чудо“ е преведен на светски 17 јазици.

По повод излегувањето на книгата „Избрани драми“ од Јордан Плевнеш, со предговор на Жак Лакариер, едно од врвните имиња на француската литература и извадоци од светскиот печат , од познатиот издавач “Le Temps des Cerises”,во големиот аудиториум на Институтот за ориентални јазици и цивилизации, INALCO Paris –Cite-Sorbonne, утре на 6 декември 2018 година, ќе се одржи меѓународен симпозиум посветен на делото Плевнеш ,„Јордан Плевнеш –Обединител на културите“.
На сипозиумот ќе земат учество триесеттина професори и истражувачи на делото на Плевнеш од повеќе европски и светски универзитети. Уводни излагања за делото на Плевнеш и неговата појава во македонскиот и францускиот културен простор ќе поднесат Жорж Бани, професор од Сорбона и член на Европската академија на науките, уметностите и книжевностите и Влада Урошевиќ, член на МАНУ и Академијата Маларме. Меѓу значајните имиња кои ќе учествуваат на симпозиумот ги издвојуваме: Карен Малпед, критичака на Њујорк Тајмс, Хеди Бурауи од Универзитетот Јорк од Торонто, Канада, Весна Цидилко од Универзитетот Хумболт од Берлин, Терумо Јамазаки од Универзитетот од Токио,како и професори од универзитетит од Русија, Кина, Чешка, Словачка, Полска, Хрватска, Романија, Унгарија итн., кои ќе ги опишат референците на интернационалнито ехо на  поетските, драмските и романескните остварувања на Плевнеш, играни и прикажувани на повеќе од 30 светски јазици.
Најбројни на симпозиумот се француските познавачи на делот на Плевнеш, предводени од професорката Фроса Пејоска-Бушро,која воедно ќе биде модератот на настанот. Нивното потесно поле на интерес  ќе биде т.н. „Балканска трилогија“ – „Гробница за Борис Давидович“ од Данило Киш, „Казна за Малвина“ од Мирко Ковач, и „Среќата е нова идеја во Европа“ од Ј. Плевнеш, играна во повеќе од  120 театри низ цела Франција.
Од Македонија свои излагања на симпозиумот ќе поднесат Маја Јакимовска-Тошиќ, Директор на Институтот за македонска литература при УКИМ, и Соња Стојменска-Елзесер, Престседател на друштвото на писателите на Македонија.
За време на симпозиумот ќе бидат прикажани извадоци од документарните филмови на Плевнеш посветтени на Никола Бувие, Питер Брук, Клод Лелуш, Ив Бонфуа, Пјер Беарне, Алберт Кан,  инсерти од „Портрет на Плевнеш во Театар Молиер“, од Жак Лакариер , како и извадоци од француско-македонскиот долгометражен филм „Тајната книга“,посветен на првата интелектуална револуција во Европа, во режија на Владо Цветановски, за кој пред присутните ќе се обрати Жан-Клод Кариер,   главен протагонист во филмот и сценарист на Луис Буњуел и Милош Форман.

На 29 ноември 2019 во Амфитеатарот на INALCO Paris Cite Sorbonne  Ректорот на Универзитетот за аудиовизуелни уметности Јордан Плевнеш го одржа традиционалниот докторски семинар на тема:
Пишувањето како уметност на исчезнувањето.
По веста за ненадејната смрт на големиот македонски драматург со светско реноме Горан Стефановски, ова патување низ времетото пред докторантите од различни меридијани  Плевнеш го посвети на творештвото на Стефановски.
Како што е познато уште од првата драма  „Јане Задрогаз“ до денес, Плевнеш е автор на повеќе текстови и студиуи за Горан Стефановски објавени во повеке водечки ревии од пореанешна Југославија, Европа и Светот.

На 5 октомври 2018 година, кога двете негови татковини Франција и Ерменија, ќе му одадат последна потчит (на Шарл Азнавур) , во Домот на инвалидите во Париз, во тажната асемблеа на претставници од над стотина земји ќе биде и македонскиот писател и ректор на Универзитетот за аудиовизуелни уметности, Јордан Плевнеш, долгогодишен пријател на светската музичка легенда.
(Специјално за Нова Македонија го објавуваме неговото сеќавање и дел од беседата со која на 2 јули 2009 година Шарл Азнавур беше прогласен за Doctor Honoris Causa, во салата на Кинотека на Македонија во Скопје.)
Нашата прва средба со Азнавур беше во почетокот на 90-тите на ХХ век, во „Античкиот Париз“ на улицата Муфтар, кога мојот пријател , поетот Жан-Марк Нател, ме покани да присуствувам на врачувањето на една стара фотографија, направена 1961 година, на која што се заедно Жак Превер, Шарл Азнавур Жан-Марк Нател. Фотографијата требаше да биде испратена во Токио, Јапонија, каде што еден голем музички издавач објавуваше монографија за Азнавур.
Ете таа фотографија се претвори во симбол на нашето тридецениско пријателство. Прво го снимивме документарниот филм посветен на неговиот поглед на светската историја низ музиката, што Македонската радио телевизија го емитуваше во безброј репризи.  Во 2002 година беше специјален гостин на инаугурацијата на мермерната плоча по повод  стогодишнината од излегувњето на  весникот Македонско движење, што се наоѓа на булеварот Распај, наспроти скулптурата на Роден посветена на Балзак.
Потоа го подготвивме неговото доаѓање во Македонија, во летото 2009 година, кога нашиот универзитет беше прв во Европа што го прогласи за Doctor Honoris Causa.
Тоа лето тој сакаше да види се во Македонија, и амфитеатрите, и ранохристијанските обележја, и средновековните фрески,  сакаше да ја открие на лице место големата трансверзала на поврзаност помеѓу Македонија и Ерменија, во нивната зедничка борба за национална држава, во времето кога Жан Жорес говореше на митинзите во Париз „Човештвото веќе не може да живее со лешот на еден народ погребан во својот подрум“. Од Нерези бевме до Стоби, од Стоби до Преспа и Битола и Крушево. Во Скопје на неговото прогласување дојде ерменската заедница која му ја изрази својата бескрајна љубов. Беше објавено издание на неговата поезија„Интимна Антологија“, што го приредија Маргарита Терезијан-Маленкова и Љиљана Котевска-Плевнеш.
Во Охрид беше пречекан како светска легенда на Францускиот филмски фестивал и го овенчавме со Златната маска од Требениште за животно дело.
Ќе останат многу средби и мигови што не се забораваат од неговиот престој во Македонија, јас ќе споменам само две клучни точки:
Првата е кога во Амфитеатарот во Охрид на ерменски и француски јазик го акламираше стихот од неговата бесмртна песна „Јас сум син на еден народ, којшто со векови непогребан спие“.
Втората се случи во резиденцијата на претседателот на Македонија Ѓорѓе Иванов,каде што ни раскажуваше за  неговите лични средби со најзначајните државници од сите пет континенти, и во тој миг пред поголемиот број гости од различни страни на светот го прашав што мисли за нашиот долгогодишен спор за името, што Грција го има со нас. Завладеа голема тишина на масата. Со неговиот неповторлив вибрато тој рече: „Никогаш не треба да се откажете од вашето име Република Македонија, од причини што вие никого не загрозувате, ни од соседите, ни од светот!“
Неговата голема желба беше да ги покани сите негови пријатели, пролета 2024 година, во Ереван, за да го прослави неговиот стотти роденден.
Драги Шарл, ако сум жив ти ветувам дека со сите твои пријатели ќе ја исполниме твојата желба, бидеќји твојот глас, твоето дело и твојата Одисеја отсега влегуваат во бесмртните трезори на светската уметничка мемеорија.
 
 
Господине Шарл Азнавур,
Уште од мигот на вашето раѓање
На ул. “Господинот Принц” во Париз,
Од родители емигранти од Ерменија
Земјата маченик, како никој друг,
Во периодот меѓу двете војни
Кога Европа беше претворена
Во морничава продукција на смрт
Уште како дете,
Вие тргнавте по Патот на песната
Како ходочасник на надежта што никогаш не умира
Со вашето единствено наследство,
Вашиот единствен и од никого не повторен глас
Вашите зборови измислени во ветерот
Што сееја и сеат и тогаш и секогаш
Живот и љубов што на француски се римува со Амур
Азнавуријан, Азнавур, Азнавур
 
Вие прокрстаривте низ два века
Низ два милениуми
Вие сте планетарен феномен на сите пет континенти
По вашиот глас Ве препознаваат дури и во шумите
на Амазонија
 
Дури и во вечните снегови на Сибир
Во нигде ѕирка ни проѕирка на осамените
Независно дали се во Њујорк, Пекинг или Токио
Вие сте вистински и повеќе од вистински
Вие сте прекрасен и повеќе од прекрасен
Граѓанин на Светот
 
Вие пеете во срцето на сите жители на Планетава
Затоа Македонија Ве пречекува како Принц и како Син
Во оваа Земја - Татковина
Добредојдовте Принцу
Во оваа земја која е исто расфрлена по меридијаните
Како нашите соништа растурени на сите страни
Бидејки Пабло Неруда
Што овде дојде пред Вас велеше:
“Во наследство ти ги оставам моите рани”
 
 
И еве Вашата фамилија се собира
Пред Вас, пред нас
Има еден Рапсод што пее со античките хорови
Има еден боженствен глас од храмот во Ерусалим
Ене го таму во бескрајот
Свети Јован Крстител што пее во пустината
И така минуваме со Вас во епохата наречена Модерна
Кога Вие ја пеете “Ла Мама”
Имаме чувство дека плаче целото човештво
Вие сте обединувач на сите разединети
Махмуд Дарвиш, поетот од Палестина
Ми велеше пред да умре,
Дека очите на неговата мајка
Се исти со очите на мајката на Јехуда Амихаи -
поет од Израел
“Ла Мама” плаче подеднакво и за Ерменија и за Турција
Дури и солзите на Македонија не се различни од
солзите на Грција
Тие се влеваат во Медитеранот
Како да се влеваат во витлите на историјата,
На човечкиот заборав
Просто имаме чувство
Дека со Вашиот глас Вие создавате чуда
Кои што можат да ги трансформираат колективните
трагедии
Во колективна музичка традиција
Бидејки поетот во Вас се разбудува
Секогаш во Хомеричките мугри
“Јас сум син на еден народ што со векови
непогребан спие”
 
 

Париската издавачка куќа Le Temps des cerises денеска одржа прес-конференција за француските и странските медиуми по повод објавувањето на "Избраните драми" на македонскиот писател со меѓународно реноме Јордан Плевнеш.
Автор на опсежниот предговор со насловот "Портрет на Плевнеш во театарот Молиер" е едно од најголемите имиња во француската литература Жак Лекариер. Со ексклузивното издание, покрај огласите од светските медиуми, како Њујорк тајмс, Гардијан, Фигаро, Ле Монд, Сеико Шимун, Ал Ахрам ... објавен е и едночасовен документарен филм во кого се застапени делови од триесеттина изведби на драмите во Плевнеш играни ширум светот.
На прес-конференцијата, Патрик Вершурен кој  најави дека ќе следуваат презентации на ова дело во поголем број градови во Франција, бидејки Плевнеш е дел од Балканската трилогија (Гробот за Борис Давидовиќ од Данило Киш, Казната за малиот Мирко Ковач и неговата драма „Среќата е нова идеја во Европа“),која беше играна во 120 театри во Франција и Европа.
На прес-конференцијата беше претставена и персоналната честитка  по повод издавањео на драмите од легендарниот американски режисер Роберт Вилсон, кој се очекува следната година во Watermill center да  ги започне подготвките за реализација на драмата „Вечната кука“, во копродукција со повеќе балкански театари.

When the cult French actor Michel Simon (1895-1975) was asked to opine on the fact that his birth coincided with that of motion pictures, his answer was typically pithy: “Misfortunes never come singly”!
His comment may be applied to the 2018 edition of the SEE à Paris and SEE à Berlin festivals which will present, from May 24 to June 2, the magnificent landscapes and incurable trauma of our lands exactly one hundred years after the end of World War I, when the Balkans were called "the tomb of European youth".
 
This year, three lifetime achievement citations recognise three different artistic adventures. Romanian director Lucian Pintilie is awarded the SEE-Legend Prize for his timeless cinematographic language. The SEE-Actor Prize honoree is Tzvetana Maneva, for her enduring contribution to the history of Bulgarian film. The Macedonian painter and documentary maker Kiro Urdin is the first recipient of the Frédéric Rosiff Prize (1922 Cetinje, Montenegro - 1990 Paris, France): a founder of the Planetism movement, for three decades Kiro Urdin has warned of the global ecological and humanitarian threats to civilisation.
 
Our Festival reflects the vision Nicolas Bouvier (1929-1998) illustrated in his work The Way of the World:  “the heart of Europe is in the Balkans, and the mind of Europe between Paris and Berlin.”
Twenty years after his death, the European Union has undertaken a major historical campaign for the Europeanization of the Balkans, enabling the six countries still at the portals - Montenegro, Macedonia, Bosnia and Herzegovina, Serbia, Albania and Kosovo – to complete the grand unification of all 33 states. And, as Denis de Rougemont suggested, after a quest of some 2800 years, from antiquity to the present day, the cradle of Western civilization may well be found in our own continent, our common home, just as the builders of modern Europe once dreamed.
 
At the inaugural edition of our Festival, in the now-distant 2011, the honorary president Yves Boisset pronounced the prophetic words: “We know the Balkans more as a field of fratricidal wars, than for their films!”
 
On the eve of our Paris and Berlin festivals, the President of the European Council Donald Tusk used a movie metaphor in his speech at the Brdo-Brijuni Process Summit: “It is possible that the history of the Balkans, a kind of a never-ending horror movie, can turn into an Oscar-winning production with “a happy end”.
 
Lights ! Camera!! Action!!! We await this happy end!
 
Jordan Plevnesh
Founder and President of the Festival





L’EUROPE DES BALKANS : FILM D’HORREUR AVEC HAPPY END
 
« Un malheur n’arrive jamais seul ! » fut le commentaire lapidaire du comédien culte Michel Simon (1895-1975), interrogé par rapport à la curieuse correspondance entre sa date de naissance et celle de l’invention du cinéma.
 
Cette observation peut également s’appliquer à l’édition 2018 des festivals SEE à Paris et SEE à Berlin qui propose, du 24 mai au 2 juin, les magnifiques paysages et le traumatisme irrémédiable de nos pays, cent ans après la fin de la Première Guerre mondiale, lorsque les Balkans étaient considérés comme étant « le tombeau de la jeunesse européenne ».
 
Cette année, trois grands prix viennent récompenser trois différentes aventures artistiques. Le Prix Légende-SEE est attribué au réalisateur roumain Lucian Pintilie, inventeur d’un langage cinématographique intemporel. Le Prix Comédien(ne)-SEE est décerné à Tzvetana Maneva, au titre de ses impérissables contributions à l’histoire du film bulgare. Le premier lauréat du Prix Frédéric Rosiff (1922 Cetinje, Monténégro - 1990 Paris, France) est Kiro Urdin, artiste-peintre et documentariste; en tant que fondateur du mouvement planétariste, depuis trente ans Kiro Urdin alerte contre les menaces, de nature écologique et humanitaire, à la civilisation mondiale.
 
Notre Festival reflète la vision de Nicolas Bouvier (1929-1998) illustrée dans son ouvrage Les Usages du Monde : « Le cœur de l`Europe se trouve dans les Balkans, et le cerveau de l`Europe est entre Paris et Berlin ».
Vingt ans après sa mort, l’Union Européenne met en œuvre la campagne historique à faveur de l’européisation des Balkans, visant à permettre aux six pays  qui attendent toujours aux portails – le Monténégro, la Macédoine, la Bosnie-Herzégovine, la Serbie, l’Albanie et le Kosovo – de parfaire l’unification des trente-trois états membres.  Enfin, comme le suggérait Denis de Rougement, après une quête de 2800 ans, depuis l’Antiquité à nos jours, le berceau de la civilisation occidentale émergera peut-être bien au sein de notre continent, de notre maison commune, ainsi que les bâtisseurs de l’Europe l’avaient rêvé.
 
Lors de l’édition inaugurale de notre Festival, dans le lointain 2011, le président honoraire Yves Boisset eut des propos prophétiques: « Nous connaissons les Balkans plus comme un champ de guerre fratricide, que pour ses films !
 
La veille de nos rendez-vous parisiens et berlinois, le Président du Conseil européen Donald Tusk s’est adressé aux participants du Sommet du Processus de Brdo-Brijuni en empruntant un métaphore cinématographique : « Il est possible que l’histoire des Balkans, une sorte d’interminable film d’horreur, puisse se transformer en production couronnée d’Oscar, avec happy end ».
 
Lumière ! Moteur !! Action !!! Nous attendons cette fin heureuse !
 
Jordan Plevnesh
Fondateur et Président du Festival

Со официјално писмо до претседателот на фестивалот и ректор на Универзитетот за аудиовизуелни уметности Јордан Плевнеш, Министерството за култура на Република Франција извести дека станува покровител на фестивалите на кинематографиите на за земјите на Југоисточна Европа во Париз и Берлин, кои беа покренати уште во 2011 година, со цел интегрирање на балканските култури во Европа нашиот заеднички дом, како што велеше Таткото на ЕУ, Жан Моне.

Во досегашната историја на оваа манифестација која стана културен прозорец на новите имиња на синеасти кои за првпат ги презентираат своите остварувањаа во двата најголеми центри на Европа, досега се прикажани над стотина играни и поголем број документарни, кратки и анимирани филмови.

Покрај тековната фестивалска продукција, во соработка со Academia Balkanica Europeana, фестивалот ги воведе признанијата Легенди на Југосточна Европа во која ги вреднуваше  опусите на режисерите Вељко Булајиќ, Душан Макавејев, Луцијан Пинтилие, како и на актерите Мики Манојловиќ, Мето Јовановски, Раде Шербеџија, Јон Карамитру, Емир Хаџихафисбеговиќ, и оваа година познатата бугарска актерка Цветана Манева.

Овогодинешните изданија на SEE a Berlin и SEE a Paris, се оджуваат во периодот од 24 мај до 2 јуни, во престижното берлинско кино Бабилон во соработка о Универзитетот Хумболт, како и на Универзитетот на Париз Сите Сорбон, во соработка со врвни француски институции кои се приклучуваат на девизата што македонскиот писател со интернационално реноме Јордан Плевнеш ја објави во угледниот париски Монд: „Балканот е срцето на Европа.“

Од 22 до 24 март во Венеција на иницијатива на Културната фондација „Чини“ (Fondazione Giorgio Cini) се одржа академски симпозиум на тема Балканското аудиовизуелно наследство во европската цивилизација. Домаќин беше венецијанскиот универзитет „Ка Фоскари“, а беа поканети претставници на Уметничката академија од Ротердам (Codarts) и Универзитетот од Дурeм, Англија. Високообразовните институции од Македонија и Југоисточна Европа ги претставуваше ректорот на Универзитетот за аудиовизуелни уметности Јордан Плевнеш, воедно и во својство на Генерален секретар на Academia Balkanica Europeana.
Годишната тема на симпозиумот беше фокусирана врз етномузикологијата како израз на идентитетот во документарните филмови од балканските земји. Легендарниот турски композитир Кудси Ергунер, кој живее во Париз ја раководеше работилницата во која настапија повеќе вокални солисти и индивидуални исполнители на традиционални инструменти на свечениот концерт кој се одржа во култната сала на Фондацијата „Чини“ на 24 март, каде  беа изведени песни од турската, македонската, албанската и грчката музичка ризница.

Светската награда за хуманизам за 2018 година, со која Охридската академија на хуманизмот го слави името на Св. Климент на сите светски меридијани, е доделена на Жан-Патрик Конрад, професор на Империал колеџ од Лондон и претседател на Европската академија на науките, уметностите и книжевностите. Конрад е дванаесетти добитник по ред на ова исклучително признание со кое што Охрид, градот на Унеско, веќе ги овенча нобеловците Александр Солжењицин, Херта Милер, светските легенди Даисаку Икеда, Рави Шанкар, Питер Брук, Маноел Де Оливеира, будејќи ги изворите на духовната меморија од првата средновековна школа на хуманизмот, основана од учениците на Св. Кирил и Методиј, заштитниците на Европа.  
Во писмото до претседателот на интернационалното жири, амбасадорот Јордан Плевнеш, професорот Жан-Патрик Конрад истакна дека „Човештвото отсекогаш се стремело кон етичките и филозофските вредности што ги носат досегашните добитници на наградата и духот на учењето на Св. Климент Охридски потсетува дека хуманизмот ќе ги победи глобалните закани за уривање на човечката надеж.“
Од поголемиот број на одгласи од светските медиуми кои ја пренесоа веста ги издвојуваме написите во трибината на Европската Унија Euro Science, и Академската асоцијација „Марија Кири“, кои го подвлекуваат големиот научен и духовен придонес на Конрад во светската научна и духовна мисла.
Свечената церемонија на доделувањето на наградата се одржа на 18 јануари, наспроти големиот празник Богојавление, во куќата на Уранија на МАНУ. Градоначалникот на Охрид Јован Стојаноски му ја врачи наградата на добитникот Конрад, во присуство на поголема меѓународна асемблеја на гости.